ਕਵਿਤਾਵਾਂ

ਫੋਟੋਨ

• ਡਾ. ਦੇਵਿੰਦਰ ਪਾਲ ਸਿੰਘ, ਕੈਨੇਡਾ

ਐਟਮ   ਦਾ   ਪੁੱਤਰ  ਹਾਂ  ਮੈਂ,  ਫੋਟੋਨ   ਮੇਰਾ    ਨਾਂ।

ਸਭ  ਤੋਂ  ਤੇਜ਼  ਦੌੜਾਕ  ਹਾਂ,  ਜ਼ਰਾ  ਵੀ  ਆਲਸ  ਨਾ।

ਤਿੰਨ ਲੱਖ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰੀ, ਸੈਕਿੰਡ ਵਿਚ ਕਰ  ਜਾਵਾਂ।

ਸੂਰਜ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਧਰਤ ਨੂੰ, ਅੱਠ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਾਵਾਂ।

ਊਰਜਾ  ਦਾ  ਮੈਂ  ਛੋਟਾ  ਬੰਡਲ, ਨਜ਼ਰ  ਕਦੇ  ਨਾ ਆਵਾਂ।

ਫਿਰ  ਵੀ  ਆਪਣੇ ਚਾਨਣ ਸੰਗ, ਜੱਗ   ਪੂਰਾ ਰੁਸ਼ਨਾਵਾਂ ।

ਨਮੀ   ਭਰੀ  ਹਵਾ  ਵਿਚ  ਜਦ,  ਮੈਂ  ਪਾਵਾਂ  ਪਗਡੰਡੀ ।

ਰੰਗਾਂ   ਭਰੀ  ਪਟਾਰੀ  ਖੁੱਲੇ,  ਬਣੇ  ਪੀਂਘ   ਸਤਰੰਗੀ ।

ਐਟਮ   ਦੇ   ਦੋ  ਅੰਗ  ਹਨ,  ਨਾਭੀ  ਤੇ ਇਲੇੱਕਟ੍ਰਾਨ ।

ਇਲੇੱਕਟ੍ਰਾਨ  ਹੈ  ਘੁੰਮਦਾ  ਰਹਿੰਦਾ, ਨਾਭੀ ਕਰੇ ਅਰਾਮ ।

ਇਲੇੱਕਟ੍ਰਾਨ  ਦੇ  ਘੁੰਮੇਟੇ  ਅੰਦਰ, ਮੈਂ ਫਸਿਆ ਅਣਭੋਲ ।

ਜਦ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨੱਚੇ-ਟੱਪੇ, ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵਾਂ ਮੈਂ ਅਬੋਲ ।

ਜਦ  ਕਦੇ  ਨਾਭੀ  ਟੁੱਟ  ਜਾਵੇ, ਨਿਕਲਣ ਅਜਬ ਹੀ ਕਣ।

ਤਦ  ਵੀ  ਮੈਂ  ਪ੍ਰਗਟ  ਹੋ  ਜਾਵਾਂ,  ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣ ਠਣ ।

ਤੁਰਿਆ  ਫਿਰਦਾ ਮੈਂ ਮਨਮੌਜੀ, ਰੁਕਾਂ ਤਾਂ ਮਰ ਹੀ ਜਾਵਾਂ।

ਮੇਰੇ ਬਿਨ ਸੰਸਾਰ ਹਨੇਰਾ, ਕੁਝ ਨਾ  ਦਿਸੇ, ਜੇ ਨਾ ਹੋਵਾਂ।

ਖਲਾਅ ਤੇ ਅੰਧਕਾਰ

• ਕੰਵਰ ਬਰਾੜ 

ਨਾ ਸਮਾਂ, ਨਾ ਦਿਸ਼ਾ, ਨਾ ਵਿਸਥਾਰ

ਬਸ ਅਡੋਲ, ਅਜੀਵ ਤੇ ਅਦਿੱਖ ਅਣੂ

ਅਚਨਚੇਤ ਖਿੰਡਦਾ ਤੇ ਜੁੜਦਾ

ਤੁਰਦਾ ਫਿਰ ਐਟਮ ਦਾ ਸਫ਼ਰ 

ਹੁੰਦਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਆਗ਼ਾਜ਼।

ਗ਼ੁਬਾਰ ਚੋਂ ਗੂੰਜੀ ਸ਼ਕਤੀ

ਪੁੰਗਰੀ ਅਕਾਸ਼-ਗੰਗਾ

ਉਭਰੇ ਗ੍ਰਹਿ ਤੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿ

ਭੂ ਘੁੰਮੀ ਰਵੀ ਉਦਾਲੇ

ਅਦਿੱਖ ਚੋਂ ਹੋਇਆ ਦਿੱਖ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼

ਹਯਾਤੀ ਕਿਓਂ ਤੇ ਕਿਨ ਬਣਾਈ

ਕੁਦਰਤ ਬੈਠੀ ਗੁੱਝੇ ਭੇਦ ਛੁਪਾਈ

ਸਾਇੰਸੀ ਸੂਝ ਵੀ ਖੋਕ ਨਾ ਪਾਈ।

ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਧਰਤੀ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ

ਫਿਰ ਨਿਗਾਹ ਨੂੰ ਠੱਲ੍ਹ ਨਾ ਸਕਿਆ।

ਭੋਂ ਸਾਗਰ ਮੇਲਦੇ ਰੰਗ ਨਿਆਰੇ

ਚੁਫੇਰੇ ਇਹਦੇ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ਼ ਪਿਆਰੇ।

ਸਮੁੰਦਰ, ਪਰਬਤ ਤੇ ਚਸ਼ਮਾ ਵਹਿੰਦਾ

ਮਿੱਟੀ, ਪੌਣ-ਪਾਣੀ ਸਭ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।

ਵੱਸਦੀ ਰਹਿ, ਧਰਤ ਧਿਆਣੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ

ਤਾਹੀਓਂ ਸੂਰਜ ਕਦੇ ਨਾ ਡੁੱਬਦਾ

ਬੱਸ ਚੜ੍ਹਦਾ ਤੇ ਲਹਿੰਦਾ।

ਭੂ ਸਾਂਭਣ ਲਈ ਕੁੱਖ ਬਣਾਈ

ਖਿੱਚ ਤੇ ਧੱਕ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ, ਧੜਕਣ ਧੜਕਾਈ।

ਸੂਰਜ ਦੇ ਵਾਰਿਸ 

• ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ 

ਅਸੀਂ ਸਭ ਸੂਰਜ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜੇ, 

ਸੂਰਜ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਹਾਂ।

ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਚਮਕਣ ਲਈ 

ਹੁੰਦੇ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਨ ਹਾਂ।  

ਪਰ ਸੂਰਜ ਵਰਗਾ ਬਣਨ ਲਈ -

ਅਸਗਾਹ ਪੈਂਡਾ ਤਹਿ ਕਰਨਾ ਹੈ। 

ਅੱਗ ਦਾ ਵਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ 

ਇੱਕ ਦਰਿਆ ਵੀ ਤਰਨਾ ਹੈ!

ਗਹਿਨ ਅੰਤਰਿਕਸ਼ ਵਿੱਚ

ਤਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਪਰਵਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ।